عباس آقای سابق

چند وقتیست حال دلم باب خواننده های پاپ است، دلشکسته، خسته، رها شده
فاز اینها ک غم عشق دارند و فراغ نصیبشان شده، حالا هم غمباد زده اند و ابغوره میگیرند.
ازین مدلها ک روی تکرار میگذاری و بعد چند روز دیگر حالت نمیکشد و گوشش نمیکنی، میگذاری کنار برای لحظات دلتنگی.
آدمها کلا نباید خیلی تغییر فاز بدهند، گرم و سرد ک بشوند ترک میخورند، هنگوور میکنند، کار بجایی میرسد که بند تنبانشان را هم نمیخواهند سفت کنند، پشمالو میشوند.
تغییر موود دادن از تنهایی به رابطه، رابطع ب تنهایی
یک چیز اساسی از ادم میگیرد، تسلط!
ادمی ک تنهاست چاله چوله های تنهایی را بهتر میفهمد،
وقتی وارد رابطه میشود انگار محیط عوض شده، حالا زمان میبرد ک سلطه جدیدی ب محیط پیدا کند، تغییر این سیکل سلطنت آدمی را بهم میزند.
حال دلم مدتی بود ک غروبهای پنجشنبه کوک کوک و طلوع شنبه با فراغ و دلتنگی همراه میشد.
تا آمدم ب چاله چوله هایش عادت کنم به یکباره پرت شدم به کنج اتاق سابقم. ماهی وار ابعاد اتاق را یادم رفته بود، انگار همه چیز تازه است، بااینکه سالهاست اینجا زندگی کرده ام اما برایم غریبه است.
حال دلم دلتنگ قهوه های سرد پرواز و برگرهای چرب ونکی بود،
سرمای درختان سعد اباد و فیلمای بی سروته چارسو.
حال باید نازو نوازشش کنم، دستی ب سرش بکشم و آرامش کنم، دلکم کنج اتاق آبی تو خانه امنی بود ک نباید ترکش میکردی.
اکر ترکش کردی باید برای یافتن و یا ساختن محیط جدید بیشتر میجنگیدی، البته حیف ک همراهت یار نبود. درویشی بود بابت گذران خویش.
سیاه وش و سیاه چاله هم حالم را کنج اتاق خوب نمیکنند، کوک نمیکنند‌.
بهمن و فنجان فنجان قهوه هم یاری نمیکنند، نسخه جدید کجاست؟
از تنهایی خودت ک بیرون میکشی، انگار یادت نبوده ک دنیایی هم این اطراف هست، بقیه هم دارند یه کارهایی میکنند و تو چه کارها ک نکرده ای!
از پیله ات ک ییرون میکشی تازه میفهمی و میسنجی ک چه بهتر بود یکجاهایی شبیه انتخابهای بقیه رفتار میکردی، گزینه های جدید پیشرویت هست.
اینجا نقطه حساس موتور روزگارت است، معکوس ک بکشی، زیادی ک دور موتور پایین بیاوری، هنگور میکنی و ترک برمیداری، وارد سرعت و گشتاوری میشوی ک برایت اشنا نیست، زمان میبرد که ب سرعت و صدای جدیدش عادت کنی، فقط خلاص نکن، هیچ چیز در آینه منتظرت نیست، روبرو را لطفا بپا
مرسی